1 sep. 2023
1 minuut
Metaalconstructies die wisselend worden belast, kunnen na verloop van tijd bezwijken. Om dit te voorkomen rekenen ingenieurs nog met een formule uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Onderzoekers van NLR hebben die formule nu verbeterd, zo meldt de Ingenieur.
Een stalen windturbinemast die ineens knakt, een brug die op stel en sprong moet worden gesloten vanwege ontdekte scheuren in het metaal. Overal waar metaalconstructies sterk wisselende krachten te verduren krijgen, kan metaalmoeheid optreden. De wind beukt soms zacht, dan weer hard tegen de mast. Over een brug rijdt het ene moment een lichte personenauto, even later een achttientonner.
Het woord ‘metaalmoeheid’ dekt de lading niet helemaal van wat er op microscopisch niveau gebeurt. In het metaal zit vaak al een minuscuul en nog onschuldig scheurtje dat zich door al die wisselende krachten in verschillende richtingen uitbreidt. Dat gaat langzaam maar zeker door, tot het moment dat de spanning die zich rond de scheur heeft opgebouwd te groot wordt en het metaal helemaal doorscheurt. “We gebruiken de term ‘vermoeiing’ als een constructie bezwijkt door een wisselende belasting waarbij de krachten op zichzelf te laag zijn om voor direct bezwijken te zorgen”, zegt Emiel Amsterdam, senior scientist op de afdeling Aerospace vehicles structural integrity & lifecycle support van het Koninklijk Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum (NLR).
Lees verder op: https://www.deingenieur.nl/artikel/meer-grip-op-metaalmoeheid
Het laatste nieuws
Anderen lazen ook
