21 aug. 2013
2 minuten
Zonwering die zon weert , je niet in het donker zet én die elektriciteit produceert. De onderzoekers van de zonne-energiegroep aan de Radboud Universiteit Nijmegen hebben van technologiestichting STW subsidie gekregen om er een haalbaarheidsstudie naar te doen. Nijmeegse materialenonderzoekers kregen eenzelfde subsidie, voor de ontwikkeling van ‘pleisters’ voor moeilijke wonden.
Buiten schijnt de zon, binnen moeten de jaloezieën dicht om de temperatuur draaglijk te houden en om nog iets op een beeldscherm te kunnen lezen. Gevolg: terwijl het buiten volop licht is, moeten binnen de lampen aan.
Dat moet anders kunnen, denken John Schermer, hoofd van de zonne-energie onderzoeksgroep aan de Radboud Universiteit en Sam Kin, oprichter van start-up SolarSwing. Gezamenlijk vroegen zij een valorisation grant aan bij technologiestichting STW, om een haalbaarheidsstudie te kunnen doen. En die werd toegekend.
Licht ‘scheiden’ en concentreren
Hun plan: ontwikkel een semitransparante zonwering die elektriciteit produceert. SolarSwing ontwikkelt transparante bouwpanelen voor glasoverkappingen. Deze systemen hebben een geïntegreerde daglichtregulering die het zachte, diffuse deel van het zonlicht doorlaat voor een natuurlijke verlichting van de binnenruimte. Het felle, directe zonlicht wordt geweerd – en wat nu het plan is, is om dat felle zonlicht ‘af te vangen’ en om te zetten in elektriciteit. Voor deze omzetting willen de onderzoekers en ondernemers hoogrendement concentrator zonnecellen toepassen, waarin de onderzoeksgroep van de Radboud Universiteit is gespecialiseerd.
Pientere ‘pleisters’
Pleisters zijn niet geschikt voor alle wonden, bijvoorbeeld niet voor grote zweren, diepe wonden of brandwonden. Want vaak trek je de wond open op het moment dat je de pleister verwijdert. Wat dan nodig is, is een ‘wondverband’ dat biologisch vergelijkbaar is met je huid, dat geen bacteriën binnenlaat, maar waar wel wondvocht uit kan en dat makkelijk te verwijderen is.
De moleculaire materialengroep onder leiding van Alan Rowan heeft zo’n pientere ‘pleister’ ontworpen. Daarbij maakten ze gebruik van een supergel waar de onderzoeksgroep onlangs een patent voor heeft verkregen. Deze gel wordt stijf bij lichaamstemperatuur, en kan zo de huid bedekken met een nanoporeuze coating die smelt als je er ijs op legt. Samen met Noviotech, een spin-offbedrijf van de Radboud Universiteit, en met het UMC St Radboud, hebben ze nu een valorisation grant gekregen van STW om zo’n pleister ook echt te gaan produceren.
Van onderzoek naar onderneming
De STW valorisation grants zijn subsidies voor ondernemende onderzoekers, die hun hightech kennis ‘naar de markt’ willen brengen. Er zijn twee soorten subsidies: een fase-1-beurs van maximaal 25.000 euro voor een haalbaarheidsstudie van maximaal een half jaar; en een fase-2-beurs, van maximaal 200.000 euro, waarmee gedurende twee jaar de eerste stappen richting een onderneming kunnen worden gezet. In bovenstaande gevallen is sprake van een fase-1-beurs.
Een fase-2-beurs ging in deze ronde naar Apps4Air, een project van informaticus Peter Lucas, voor de ontwikkeling van een app waarmee COPD-patiënten hun gezondheid beter zelf kunnen monitoren.
MS-therapie, medicijntransport
Ook in het UMC St Radboud zijn twee fase-1-grants toegekend: één aan Thomas Luijkx, die met Antimmune BV en in samenwerking met het UMC werkt aan de ontwikkeling van een MS-therapie en nu de werkzaamheid hiervan wilt aantonen; en één voor celbioloog Martijn Wilmer die met Cell4Pharma een model heeft gemaakt, dat al tijdens de ontwikkeling van medicijnen eventuele bijwerkingen kan voorspellen.
Anderen lazen ook
