27 sep. 2014
2 minuten
Stephan van Reenen promoveerde cum laude op onderzoek waarin hij belangrijke nieuwe inzichten opdeed voor zogeheten light-emitting electrochemical cells (afgekort LEC’s). Deze organische, eenvoudig gebouwde lichtbronnen lijken een veelbelovende kandidaat als volgende generatie lichtbron. Van Reenen voerde zijn onderzoek uit aan de faculteit Technische Natuurkunde, onder begeleiding van Martijn Kemerink en René Janssen.
LEC’s zijn organische halfgeleidercomponenten die licht uitzenden onder invloed van elektrische stroom. Ze zijn vergelijkbaar met oled’s, bekend van kleine displays en beeldschermen. Lec’s zijn echter veel simpeler van bouw en veel goedkoper om te maken. Daarmee zijn ze een potentiële kandidaat voor toekomstige toepassing in belichting of signalering.
Halverwege de jaren negentig zijn LEC’s voor het eerst beschreven. Vooral in de afgelopen jaren is er significante vooruitgang geboekt in de eigenschappen die noodzakelijk zijn voor industriële toepassing.
Discussie beslecht
Probleem tot voor kort was dat een precieze beschrijving van de werking van LEC’ s ontbrak,wat de ontwikkeling belemmerde. Bijna twintig jaar lang waren wetenschappers verdeeld over twee kampen met ieder hun eigen beschrijving van het gedrag van de elementaire deeltjes in een LEC. Stephan van Reenen heeft deze discussie in zijn promotieonderzoek beslecht door te laten zien dat de beschrijvingen twee uitersten zijn van een door hem ontwikkeld mastermodel. Met het in zijn proefschrift ‘Charge and ion dynamics in light-emitting electrochemical cells’ beschreven model kon hij tevens een aantal belangrijke processen in LEC’s ophelderen.
Volgens zijn begeleiders, Martijn Kemerink en René Janssen, is het dankzij het model van Van Reenen nu mogelijk om op basis van meetbare materiaaleigenschappen kwantitatieve voorspellingen te doen over het gedrag – waaronder het rendement – van LEC’s; iets dat de ontwikkeling ervan aanzienlijk zal versnellen. Ze waren onder de indruk van zijn uitzonderlijke talent, secure werkwijze en kritische houding. Daarnaast roemen Kemerink en Janssen zijn onafhankelijkheid als onderzoeker; illustratief daarvoor was Van Reenens initiatief om met twee andere onderzoeksgroepen binnen de faculteit een innovatieve samenwerking op te zetten, wat resulteerde in een fraaie publicatie.
Curriculum vitae
Stephan van Reenen (1987) studeerde Applied Physics aan de TU Eindhoven. Zijn afstudeerproject deed hij in de groep Molecular Materials & Nanosystems. Na het cum laude behalen van zijn diploma zette hij zijn werk in deze groep voort met zijn promotieonderzoek. Vier maanden van zijn werk voerde hij uit aan de Universiteit van Valencia. Hij heeft intussen een indrukwekkend aantal van twaalf publicaties op zijn naam staan, alle in prominente wetenschapsbladen. Hij vervolgt zijn carrière aan Oxford University om onderzoek te doen aan zonnecellen van perovskiet, dankzij een prestigieuze Rubicon-subsidie van NWO.
Anderen lazen ook
