Festo ontwikkelde een robot-strijkkwintet dat kan luisteren naar al bestaande muziek en met deze kennis zelf nieuwe muziekstukken genereert in diverse stijlen.
Het ensemble, Sound Machines 2.0 genaamd, bestaat uit twee violen, een viola profonda, een cello en een contrabas. Elk van deze instrumenten bevat één enkele snaar, die door een elektrische actuator gemoduleerd kan worden om een andere toonhoogte te krijgen. Een pneumatische cilinder brengt met een hamertje de snaar in strilling. Een 40 watt luidspreker brengt vervolgens de klank ten gehore.
De Mozart-robot
Een nieuwe compositie wordt gemaakt in twee stappen. Eerst wordt een melodie voorgespeeld op een keyboard of een xylofoon. Deze melodie wordt ontleed in toonhoogte, duur en intensiteit van iedere noot. Vervolgens gaat een vernuftig stukje software met diverse algoritmen en componeerregels ontleend aan Conway’s ‘Game of Life‘ aan de slag om een unieke compositie te maken. De vijf robotinstrumenten kunnen vervolgens hier weer verder op improviseren.
Festo is ook bekend vanwege projecten uit hun Bionic Learning Network, wat een hele serie aan op dieren geïnspireerde robots heeft opgeleverd. Robots zoals de SmartBird, Robotino, AirPenguin, Airacuda en meer. In 2007 ontwierp Festo al de eerste Sound Machines, bestaande uit een strijkkwartet en een drum.
Componist in een doosje
De software van dit systeem doet in principe na wat componisten al eeuwenlang doen. In de muziekleer is een ‘motief’ een korte reeks noten die het karakteristieke thema van een compositie vormen, zoals een opera of een concerto. Een componist begint met een motief en bouwt dit uit gedurende de rest van het stuk. Wat veel componisten als Mozart bijvoorbeeld zo uniek maakt is hun vermogen om een groots muziekstuk te maken uit een simpel motief.
Vervolgens wordt het muziekstuk nog verder tot leven gebracht door het samenspel van de muzikanten en een dirigent. Wat bijzonder is aan Sound Machines 2.0 is dat veel van deze dingen in real time nagebootst kunnen worden.
bron: Singularity Hub