De sensoren op basis waarvan de zelfrijdende auto ‘besluiten neemt’, ziet wel waar medeweggebruikers zijn, maar kan nog maar slecht voorspellen wat ze gaan doen. Dit speelt vooral bij fietsers die in hun gedrag grillige patronen vertonen. "Soms ziet de auto de fietser niet – vooral omdat alles in wisselende snelheden het kruispunt op komt", zegt Jeroen Uittenbogaard van TNO Automotive.
Hij onderzoekt of het mogelijk is om de auto te laten communiceren met de smartphone van de fietsers. Collega Esra van Dam werkt intussen aan een manier om menselijke communicatiemethoden in een computersysteem kunnen integreren.
Jeroen Ploeg van de TU Eindhoven, die al twintig jaar onderzoek doet naar de zelfrijdende auto, heeft er weinig vertrouwen in. "Je kunt zeggen: we gaan door met wat we nu doen: namelijk proberen een mens te imiteren met automotive. Je kunt ook afstand nemen en zeggen: misschien is ons vervoerssysteem wel niet zo handig. Het is nu een ongeordende zooi op de weg. Het systeem moet compleet anders.”
Megaohmmeters op batterijen. Het aanbod werkplaatsuitrusting van TME omvat onder meer professionele apparaten van Fluke.…
De HCX oliepeilglazen van Elesa+Ganter bieden een geavanceerde oplossing voor industrieel onderhoud en productie. Deze…
Een kleinschalig en compact apparaat, Fuze, gebouwd door de Amerikaanse startup Zap Energy heeft plasma…
Al 15 jaar is het Festo Bionic Learning Network gefascineerd door vliegen. Het team heeft…
Kwantummechanische verschijnselen zoals radioactief verval, of algemener: ‘tunnelen’, vertonen intrigerende wiskundige patronen. Twee onderzoekers aan…
Een nieuwe ultragevoelige glasvezelsensor kan deeltjes met een diameter tot 50 nanometer detecteren. In de…