Wonen op menskracht (video)

 

Kris De Decker (r) en Melle Smets ontwikkelden het bouwplan voor het Department of Search van de Universiteit van Utrecht. Ze willen gebruik maken van een bestaand gebouw: het Willem C. Van Unnik dat al geruime tijd grotendeels leegstaat op de Utrechtse campus.

De universiteit streeft ernaar om in het jaar 2030 CO2 neutraal te zijn. Volgens De Decker en Smets pakken ze dat echter niet slim aan:

‘De universiteit rekent op hernieuwbare energiebronnen zoals wind en zon’, staat te lezen op De Deckers website Lowtechmagazine . ‘Omdat die niet altijd beschikbaar zijn, is er enorm veel plaats en infrastructuur nodig. Dat kost veel grondstoffen, energie en ruimte.’

 

‘Menskracht kent deze problemen niet. Menskracht is op afroep beschikbaar, net zoals fossiele brandstoffen. Bovendien moet een mens niet eerst in een fabriek worden gemaakt. En tot slot is menskracht de enige energiebron die toeneemt naarmate er meer mensen zijn, terwijl andere energiebronnen over een steeds groeiende wereldbevolking moeten worden verdeeld.’

Daar komt nog bij dat de meeste mensen toch willen bewegen. Dus waarom dan niet de energie geoogst?

De warmte die de studenten produceren in de gym, wordt centraal afgezogen en hergebruikt om de kamers mee te verwarmen 

Het flatgebouw kan 750 bewoners huisvesten. Hun spierkracht, lichaamswarmte, en afvalstoffen worden benut. De keuken kan draaien op de uitwerpselen plus het kookafval. Voor al het andere moeten de studenten echter aan de bak.

Als ze een redelijk moderne levensstijl willen houden (wel warme douches, computers en wasmachines; geen drogers en geen lift) moeten ze tot zes uur per dag energie produceren in de fitnessruimte. De nieuwe leefstijl vraagt dus wel de nodige toewijding. Anderzijds zal het zelf produceren van alle energie er waarschijnlijk toe leiden dat de bewoners bewuster kiezen waar ze, letterlijk, wel en niet energie in stoppen. Eén minuut trekken aan de lat pull-down levert voldoende energie om een uur te lezen bij een 5W USB bureaulamp, of twee uur op je tablet te werken. Dat is snel verdiend. Douchen daarentegen, kost heel veel energie, zelfs in een douche met warmteterugwinning.

 

De Decker en Smet verwachten dat motivatie de grootste uitdaging wordt. Daarom willen ze het kracht-leveren zo leuk mogelijk maken. Dus niet, als in een klassieke gym, op een rijtje, blind, en allemaal voor jezelf sporten, maar in een cirkel , naar elkaar toe en al communicerend. De jacuzzi in het midden heeft twee functies: er kunnen dames in, die de deelnemende heren tot grotere prestaties aanzetten (andersom werkt dit minder goed) en de opgewekte kinetische energie wordt via de jacuzzi omgezet in water onder druk: de energiedrager van dit huishouden.

Helaas is de energievoorraad, zelfs als iedereen vier uur per dag in de tredmolen loopt (zes is wel erg veel), nog steeds vrij klein. De Decker en Smet willen de studenten daarom uitrusten met wollen ondergoed, een soort bedstedes om in te slapen, en, voor de echt koude dagen, een warmtepak dat je kan aansluiten op de warme-luchtleiding en laten volblazen.Wij denken dat de meeste studenten daar niet voor te porren zijn. Maar zelfs als niet alle benodigde energie door de studenten zelf kan worden opgewekt, is het nog steeds een heel goed idee om deze menskracht nuttig te gebruiken. Niet alleen in het Willem C. Van Unni, maar gewoon in elke gym.