Wetenschappers presenteren roadmap supergeleiding

Europa moet veel meer investeren in supergeleidende elektronica. Alleen dan kan die technologie, waar jarenlang onderzoek naar is gedaan, op grotere schaal worden toegepast. Dat schrijft een internationale groep wetenschappers, onder leiding van UT-hoogleraar Horst Rogalla, in de Roadmap voor Supergeleidende Materialen.

Vorige week presenteerde een groep top-wetenschappers uit Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zweden, het Verenigd Koninkrijk, Italië en Zuid-Afrika in opdracht van de Europese Commissie de Roadmap voor Supergeleidende materialen. De roadmap omvat een uitgebreide beschrijving van de ontwikkelde technologieën binnen het vakgebied van de supergeleidende elektronica en de realistische kansen voor de toekomst.

40 tot 50 miljoen

Volgens UT-hoogleraar Horst Rogalla is in Europa een investering van 40 tot 50 miljoen euro per jaar nodig. Anders dreigt het onderzoek naar verdere verbetering van supergeleidende elektronica te stagneren. "Er is de afgelopen jaren relatief weinig geïnvesteerd in supergeleidende elektronica. Daarom zijn veel wetenschappers zich gaan richten op andere terreinen binnen en buiten de supergeleiding. Om te voorkomen dat opgedane kennis verloren gaat, moet vooral meer geld worden gestoken in opleiding en onderzoek," aldus Rogalla.

Supergeleiding

Supergeleiding is een verschijnsel dat bij heel lage temperaturen in metalen en bepaalde oxidische verbindingen optreedt. Bij die lage temperaturen valt de elektrische weerstand van deze materialen volledig weg, waardoor er geen energieverlies meer optreedt als je er stroom doorheen laat lopen. Dankzij supergeleiding kun je elektronica ontwikkelen die veel sneller, gevoeliger, efficiënter en energiezuiniger is.

Volgens Rogalla kan supergeleiding tot enorme technologische vooruitgang leiden. Zo kun je het toepassen om ultragevoelige sensoren te maken voor medisch onderzoek, om moeilijk vindbare grondstoffen op te sporen in de aardbodem of om luchthavens beter te beveiligen. Supergeleiding wordt nu al gebruikt in bijvoorbeeld MRI-scanners, en deeltjesversnellers zoals CERN.