Veilig en gezond werken in oppervlaktebehandelend Nederland

‘Maatregelen in onze sector om het werken veiliger te maken vergen bijna altijd maatwerk’, zegt directeur Egbert Stremmelaar.
Vrijwel elk product dat we kennen heeft een oppervlaktebehandeling ondergaan. Of het nu gaat om een chassis van een auto, een badkamerkraan, een gevelplaat, of om machines en procesinstallaties in de industrie. Zonder de juiste oppervlaktebehandeling zien veel producten er na verloop van tijd niet meer mooi uit, of functioneren producten en apparaten niet meer zoals de bedoeling is.

Technieken

Oppervlaktebehandelaars zorgen voor kleur, verbetering van de eigenschappen van materialen en verduurzaming. De werkmethoden variëren van chemische voorbehandelingen, organische deklagen, metallieke deklagen tot geavanceerde smart- en nanocoatings. Daarbij worden veel verschillende technieken gebruikt zoals poedercoaten, natlakken, galvaniseren, anodiseren, thermisch spuiten en verzinken, PVD/CVD (physical vapor deposition / chemical vapor deposition) en nog veel meer.

Risicobewustzijn

Oppervlaktebehandelaars opereren per definitie in een wereld waarin zeer zorgwekkende (SVHC-)stoffen (Substance of Very High Concern) gebruikt worden. Dat betekent dat ze bij blootstelling slecht kunnen zijn voor de gezondheid. Aandacht voor de risico’s bij het werken met dergelijke stoffen staat dan ook al decennialang op de agenda van de sector, zegt Stremmelaar. ‘In de jaren zeventig vond een aantal grote incidenten plaats in de sector. Denk aan de Sevesoramp in Italië, waar na een zware ontploffing in een chemische fabriek tientallen mensen ernstig ziek werden door een giftig gas. Hieruit kwam de Europese Seveso-richtlijn voort, de voorloper van het Besluit risico’s zware ongevallen (Brzo). Toch duurde het nog jaren voordat een breed gedeeld risicobewustzijn ontstond. Dat zag je destijds ook rond de veiligheidsriemen in de auto. Een hele generatie automobilisten en autobedrijven heeft zich daar met hand en tand tegen verzet. Maar nu voel je je naakt als je de riem niet omhebt. Een ander voorbeeld is asbest. Inmiddels is er gelukkig een breed besef van de risico en de afschuwelijke gevolgen voor de gezondheid. Dat inzicht was er vroeger niet. Er zit dus best veel tijd tussen de introductie van een maatregel en de acceptatie en toepassing ervan.’

Transitie

Stremmelaar ziet dat oppervlaktebehandelend Nederland zich nog middenin de transitie naar een integrale aanpak van de verschillende risico’s bevindt. ‘Bewustzijn dat het om de gezondheid van de mensen op de werkvloer gaat, is essentieel. We weten steeds meer over de risico’s van de stoffen waarmee in onze branche gewerkt wordt, en gelukkig ook over wat een goede bescherming inhoudt. Dat is een eerste verantwoordelijkheid van iemand als werkgever, maar ook gewoon als mens. En natuurlijk moeten bedrijven geld verdienen. Maar veiligheidsrichtlijnen en wettelijke kaders zijn randvoorwaarden voor een goede bedrijfsvoering. Als branchevereniging werken we er keihard aan dat ondernemers gaan zien dat het beperken van de risico’s belangrijk is voor de gezondheid van hun personeel, maar ook meerwaarde oplevert voor hun bedrijfsvoering.’

Lees verder op https://www.inspectie-publicaties.nl/inspectiefocus/page/veilig-en-gezond-werken-in-oppervlaktebehandelend-nederland