Van kleefprut naar plantaardige stoel

Het begon allemaal tien jaar geleden toen Gadi Rothenberg, hoogleraar Heterogene katalyse en duurzame chemie bij het Van ‘t Hoff Institute for Molecular Sciences van de UvA, samen met zijn collega Albert Alberts op zoek was naar een biobrandstof voor vliegtuigen. Het experiment mislukte keer op keer. Rothenberg: ‘De polymeer bleek steeds oplosbaar in warm water’. Het oorspronkelijke experiment was dan wel mislukt, maar Rothenberg en Alberts wisten meteen dat ze iets bijzonders in handen hadden: een nieuwe polymeer van 100% bioplastic. ‘Wat we overhielden was een extreem goed plakkende massa; ik noem het ook wel ‘kleefprut’. Dit nieuwe bioplastic was volledig plantaardig en biologisch afbreekbaar én het loste op in water. We hebben het direct gepatenteerd, omdat wel duidelijk was dat het uitzonderlijk goede eigenschappen heeft’, legt Rothenberg uit.

Bioplastic. Foto V.R. Calderone/UvA

‘Failure is the mother of success’

Hoewel Rothenberg en Alberts de potentie zagen, geloofden polymeerexperts hen niet: ‘Dit bestaat niet, hoorden zij veelvuldig. Hun bioplastic had namelijk vreemde polymeereigenschappen die theoretisch niet te verklaren waren. ‘De toenmalig decaan van de bètafaculteit, Bart Noordam, zag wel de potentie en gaf ons het vertrouwen en de vrijheid om dit verder te ontwikkelen’. Zo ontstond in 2014 de spin-off Plantics, waarmee Rothenberg en Alberts voortbouwden op hun uitvinding. Rothenberg: ‘Heel bijzonder is dat Albert, die in het verleden samenwerkte met drie verschillende Nobelprijswinnaars, aan het eind van zijn carrière – op 63-jarige leeftijd – nog zo’n grootste ontdekking deed’. Inmiddels heeft Plantics meer dan twintig medewerkers die verschillende applicaties van de nieuwe polymeer ontwikkelen.

De afgelopen jaren ontwikkelden Rothenberg en Alberts hun ‘kleefprut’ tot 100% biologische thermohardende harsen, en tot de eerste thermohardende biomaterialen ter wereld. En die ontwikkeling was er een van de lange adem. Nu tien jaar later is het eerste product een feit.

Bron: UvA