17 feb. 1999
1 minuut
In de afgelopen decennia heeft de wetenschap zijn intrede gedaan in de gastronomie, in de vorm van moleculair koken. Het bereiden en koken van voedsel gaat per definitie gepaard met fysische en chemische veranderingen en de moleculaire gastronomie maakt simpelweg gebruik van wetenschappelijke principes om voeding een nieuwe technische en zelfs artistieke richting op te sturen. En het is natuurlijk ook een mooi excuus om een beetje te knutselen met vloeibare stikstof.
In 2013 werd een andere belangrijke stap gezet in de voedingswetenschappen, dank zij een succesvolle crowdfundingcampagne voor het maken van een echte, functionele voedselvervanger die alle benodigde voedingsstoffen bevat die nodig zijn om in leven te blijven. Dit ‘open source’ product, Soylent genaamd, smaakt naar pannenkoekenbeslag, maar je kunt er geen lekkere pannenkoeken mee bakken.
Nu wijzen alle tekenen er op dat 3D geprint voedsel de volgende doorbraak gaat worden (synthetisch vlees is nog niet zover). Bij Soylent is de substantie teruggebracht tot het allernoodzakelijkste, maar met 3D-printen krijg je zowel de voedingsfunctie als een design op je bord. Professor Hod Lipson van Columbia University’s Creative Machine Labs ligt het tijdperk van digitale voeding niet meer ver weg. Met zijn team bouwde hij een prototype van een 3D-printer waarmee voedsel in diverse designs kan worden geprint en die tegen het eind van dit jaar klaar moet zijn om maaltijden te printen en koken.
Bereid met de 3D printer van Hod Lipson
De voedselprinter staat op korte termijn nog niet naast je keukenmachine op het aanrecht, maar een nieuwe generatie trendy chefkoks staat te trappelen om te zien hoe zij een diner uit de printer kunnen persen.
Anderen lazen ook
