In dit geval krijgt de patiënt speciale chips geïmplanteerd met sensoren die een soort brug slaan tussen het beschadigde zenuwstelsel en de buitenwereld. Deze ‘neurale interface’ zorgt ervoor dat iemand een simpele handeling als koffie drinken uit een beker (zie filmpje) zelf kan doen.
In het begin van het project konden de proefpersonen nog slechts een cursor over een scherm bewegen. Inmiddels kunnen mechanische DEKA en DLR-armen bestuurd worden om piepschuim ballen op te pakken en koffie te drinken. De onderzoekers zijn er nog niet, regelmatig valt er een bal op de grond, of mist de koffie zijn doel, maar betere sensoren en meer oefening door de testpersonen kunnen deze hindernis wegnemen.
Het mooie van dit systeem is dat je geen raketgeleerde hoeft te zijn om het te kunnen gebruiken. Met minimale instructie kan een patiënt de robotarm besturen. Voor de rest is het grotendeels oefening baart kunst.
De armbewegingen en grijpbewegingen zijn dan wel niet zo snel en precies als die van een valide persoon, de resultaten van dit onderzoek geven toch hoop aan veel mensen die nu jaren na het oplopen van hun letsel, weer enigszins zelfstandig kunnen leven.
bron: Nature
Megaohmmeters op batterijen. Het aanbod werkplaatsuitrusting van TME omvat onder meer professionele apparaten van Fluke.…
De HCX oliepeilglazen van Elesa+Ganter bieden een geavanceerde oplossing voor industrieel onderhoud en productie. Deze…
Een kleinschalig en compact apparaat, Fuze, gebouwd door de Amerikaanse startup Zap Energy heeft plasma…
Al 15 jaar is het Festo Bionic Learning Network gefascineerd door vliegen. Het team heeft…
Kwantummechanische verschijnselen zoals radioactief verval, of algemener: ‘tunnelen’, vertonen intrigerende wiskundige patronen. Twee onderzoekers aan…
Een nieuwe ultragevoelige glasvezelsensor kan deeltjes met een diameter tot 50 nanometer detecteren. In de…