17 feb. 1999
2 minuten
De zee biedt niet alleen bijna onbeperkte ruimte voor de installatie van zonne-infrastructuur, maar het zeewater zorgt ook voor een natuurlijke koelvloeistof voor de zonnepanelen, wat op zijn beurt de efficiëntie verhoogt en de bedrijfsvoering optimaliseert.
De infrastructuur moet echter wel worden ontworpen om dynamische spanningen veroorzaakt door golven, wind en stroming te weerstaan, en tegelijkertijd energie op te wekken die op prijs concurreert met andere energiebronnen.
"Hier komen onze ingenieurs en onderzoekers in het spel", zegt Nuno Fonseca, Senior Research Scientist bij Sintef. "De ontwikkeling van installaties op waterbasis is niet zonder uitdagingen. Het is onze taak om de commerciële uitdagingen op te lossen door de installatieontwerpen te bestuderen en te testen, om zo efficiënte en kosteneffectieve zonne-energie-engineeringsystemen te ontwikkelen."
Onlangs heeft het onderzoeksteam een modeltest uitgevoerd die aantoonde dat drijvende zonne-energieparken het vermogen hebben om zulke hoge stressbelastingen te weerstaan, dat het mogelijk is om ze ver op zee in te zetten. "We hebben nog nooit een ontwerp met zoveel modules getest."
De tests vonden plaats in een zeebassin met behulp van een 1:13 schaalmodel van een drijvende zonne-energiefaciliteit. Dit werd mogelijk gemaakt als onderdeel van een contractonderzoeksproject in opdracht van Moss Maritime en Equinor.
Hier testen de onderzoekers een verankeringssysteem dat de installaties voldoende vrijheid geeft om met de golven om te gaan. De paarse sensoren meten de bewegingen. Beeld: Sintef
Het model was uitgerust met sensoren die golfinformatie en gegevens verzamelden over zowel de beweging van als de spanningen op de ligplaatsen en koppelpunten. Moss Maritime gebruikte deze gegevens om zijn numerieke model te kalibreren, dat later zal worden toegepast bij het ontwerp en de optimalisatie van grootschalige installaties voor Equinor.
"Het model bestond uit 64 drijvers, allemaal aan elkaar gekoppeld", vertelt projectleider modeltesten Galin Tahchiev. "De test toonde aan dat we goed uitgerust zijn om dit soort complexe installaties aan te kunnen."
Volgens Fonseca heeft de mens weliswaar al eeuwen ervaring met zeegaande constructies, maar zijn zonneparken helemaal anders . "Daarom is het testen van modellen zo belangrijk. De betrokken systemen zijn complex en gedragen zich complex. Modelproeven in het zeebekken stellen ons in staat om betrouwbare data te genereren over het gedrag van het ontwerp onder realistische omstandigheden".
Met het concept de zee op
Onderzoeksdirecteur Øyvind Hellan: "De huidige ontwerpconcepten zijn voornamelijk bedoeld voor gebruik op binnenmeren en waterkrachtreservoirs en de meeste zijn niet geschikt om oceaangolven aan te kunnen."
De onderzoekers willen de modellen nu gaan testen op zee. HOok willen ze samenwerken met collega’s die de bredere maatschappelijke effecten van dergelijke voorzieningen kunnen onderzoeken en de effecten die ze zullen hebben op de externe omgeving.
Anderen lazen ook
