17 feb. 1999
2 minuten
Tanden en kiezen trekken gebeurt aan de lopende band, maar vreemd genoeg bestaat er geen methode waarmee studenten kunnen leren hoe het moet. Ze moeten het in de praktijk leren. Vervelend voor zowel de studenten als hun ‘proefkonijnen’. Robots kunnen hier hulp bieden, denken Jens Kober van de TU Delft en Tom van Riet van het AMC Amsterdam.
Ze willen met een slimme robotarm vol sensoren oefenen op kunstgebitten en gebitten van lichaamsdonoren. De data die daaruit rollen moeten uitwijzen wat de beste trekmethode is, en zijn daarna bruikbaar om instructie-animaties voor studenten te maken. Kober en Van Riet hebben een Open Mind-subsidie van 50.000 euro gekregen om hun idee uit te werken. NWO reikt vijf van deze beurzen uit voor maatschappelijk relevant onderzoek buiten de gebaande paden.
De andere winnende onderzoeksvoorstellen:
Microkorrels beschermen gebouwen tegen aardbevingen
Hoe bescherm je monumentale gebouwen tegen aardbevingen? De constructie veranderen is niet wenselijk, omdat je dan het gebouw aantast. En stutten is evenmin gewenst. De oplossing zit ’m in de grond waarop het gebouw staat, denk Vanessa Magnanimo van de Universiteit Twente. Door microscopisch kleine korrels in de bodem te brengen, kun je een soort schild tegen aardbevingsgolven maken. Magnanimo stelt voor om via machine-learning vast te stellen wat het ideale ‘korrelrecept’ is voor een elk denkbaar type bodem.
Microben tegen woestijnvorming
Martine van der Ploeg en Gerlinde de Deyn van de Wageningen University & Research stellen voor om microben in te zetten tegen woestijnvorming. De huidige aanpak tegen woestijnvorming, bijvoorbeeld bomen planten of erosie tegengaan, blijkt niet voldoende om de grond volledig te herstellen. De oplossing schuilt wellicht in microben die in de grond voorkwamen toen die nog gezond was. Door in de toplaag van zo’n verdord gebied deze microben terug te brengen, evenals voedingsstoffen, moet het mogelijk zijn om de woestijnvorming terug te draaien.
Glucose meten, maar dan comfortabel
Diabetici zouden niet meer hun glucose moeten meten door bloed te prikken, vindt Elizabeth von Hauff van de VU in Amsterdam. Misschien kan het ook een stuk comfortabeler, bijvoorbeeld door glucosewaarden in zweet te meten. Ze stelt voor om twee bestaande meettechnieken te combineren tot een nieuwe, zeer gevoelige glucosemeter die continu kan meten zonder prikken. Die nieuwe techniek zal geen last hebben van schommelingen in pH, temperatuur en samenstelling – en dat maakt het geschikt zijn om ook glucose te meten in iets anders dan bloed.
Eenvoudige meter voor veeziekten
Zo’n 3 miljoen dieren sterven jaarlijks in Afrika aan de dierlijke variant van de slaapziekte, ook wel nagana genoemd. Een nagana-infectie vaststellen is echter bijzonder omslachtig en tijdrovend. Dat moet beter kunnen, vinden Tope Agbana en Gleb Vdovin van de TU Delft. Zij willen een draagbaar meetapparaat ontwikkelen dat nagana snel en gemakkelijk kan vaststellen in een vroeg stadium. Dat gebeurt door bloedmonsters van dieren optisch door te lichten en op die beelden een algoritme los te laten dat nagana-symptomen herkent. Het apparaat moet zo eenvoudig zijn dat veeboeren het zelf kunnen bedienen.
Anderen lazen ook
