Kleiner, dunner, sneller, sterker…

Lean and mean en quick and dirty is leuk voor de eerste fase, maar daarna moet je een model maken, testen, opnieuw testen, een nieuw model maken, weer testen, en dan nog eens twintig modellen maken en steeds vele keren testen. Interfereert de batterij niet met de sensoren? Hoe krijg je de flexibele PCB in het bandje gemonteerd zonder te veel warmte te gebruiken en zo dat het voor de gehele levensduur van het apparaat blijft zitten? En blijft hij dan de hele levensduur van het apparaat werken? Oh, en je wil pog pins? Had dat nou even aan het begin van het proces gezegd, nu kunnen we weer opnieuw beginnen…

Noest monnikenwerk, noemt Berkhout het, waarbij de initiatiefnemer bovendien vaak op het meest cruciale moment – dat van de engineering – raakt afgeleid (hij heeft dan inmiddels een volgend idee) en je bovendien voortdurend wordt ingehaald door de tijd. Want tijdens jouw ontwikkelproces zit de rest van de wereld niet stil. Moet je de nieuwe functionaliteiten die mogelijk worden gemaakt niet meenemen in je ontwerp? Vaak wel. Buffelen dus, voor weer een volgende versie. Maar als het lukt, en je máákt een nieuw product, en het slaat aan, dan heb je ook wat. Een kick. Zoals bij de bril met UV-licht op de foto, die wereldreizigers helpt om hun bioritme in de tang te houden. "De Nederlandse zwemmers gebruiken ze bijvoorbeeld", zegt Berkhout trots. "Zo kunnen ze direct knallen als ze uit het vliegtuig komen!"