Robotfabrikant Murata uit Japan heeft een bijzondere marketingstunt bedacht. Ze hebben een cheerleaderteam van kleine rijdende robotjes samengesteld die in formatie kunnen dansen op muziek.
Het kunstmatige cheerleaderteam bestaat uit tien robotjes (plus twee reserve-robotjes). De robots hebben gloeiende ogen, roze oplichtende wangetjes en lichtgevende pom-pom-armen. De cheerleaders doen hun kunstje terwijl ze balancerend op ballen rondrijden. Met de stunt wil Murata de sensoren en andere componenten van het bedrijf onder de aandacht brengen.
Zelfrijdende auto’s
Je zou het niet zeggen als je het vrolijke tiental zo ziet ronddansen, maar Murata wil serieuze techniek aan de man brengen. Of zoals Murata’s sectiemanager Koichi Yoshikawa het uitdrukt: de Murata-robots zien er wellicht wat frivool uit, het gaat om het aantonen van de potentie die deze sensoren hebben, bijvoorbeeld in serieuzere toepassingen zoals zelfrijdende auto’s.
Bal-anceren
Begrijpelijkerwijs is het een nette prestatie als een robot kan balanceren op een bal (met een speciale antislipcoating). De robots bevatten drie gyroscopische sensoren die helling, draaiing rond de verticale as en schommelbeweging kunnen meten in drie dimensies. Drie wielen maken contact met de bal en zorgen dat de robot altijd in de juiste richting en met de juiste snelheid beweegt om op de bal te blijven staan. Dit zelfde type sensoren wordt gebruikt in antislipsystemen voor auto’s.
Teamwerk
Voeg hier nog negen andere balancerende robots aan toe en het wordt pas echt leuk. Om ervoor te zorgen dat alles rechtop blijft en synchroon blijft heeft Murata een knap staaltje software-ontwikkeling gedaan. Diverse sensoren in elke robot zijn draadloos verbonden met twee torens die een combinatie van ultrasone en infrarode signalen verzenden. Zoals we allemaal weten is de snelheid van geluid en licht verschillend, dus wanneer er een robot wordt gedetecteerd weet het systeem door het verschil in signaaltiming op welke afstand de robot zich bevindt.
Door twee torens te gebruiken kan de exacte locatie worden bepaald op een tweedimensionaal raster. Met behulp van deze informatie kan de choreografie worden geprogrammeerd. Mocht er onverhoopt toch een robot van haar bal af vallen, dan herkalibreert de software en krijgen de overige robots een seintje om even uit de buurt te blijven.