Wat doet TNO met hypersonische wapens?

Hypersonische wapens: we weten wat ze kunnen, wie ze ontwikkelen en wie ze hebben. We weten alleen nog niet hoe we ze tijdig kunnen onderscheppen. Daarom neemt TNO deel aan het EU project Hydis² .

In dit project werken partners uit meerdere Europese landen samen. Ben Wilson, onderzoeker bij TNO: “Hypersonische wapens bereiken zeer hoge snelheden, tot Mach 6 of wellicht Mach 10. Dit betekent dat er zeer weinig tijd is om ze te detecteren en uit te schakelen voor ze hun doel bereiken. Dit wordt bovendien bemoeilijkt door hun relatief lage kruishoogte. De grote wendbaarheid van hypersone wapens zorgt er dan ook nog voor dat het moeilijk te voorspellen is waar ze zullen neerkomen.”

TNO onderzoekt de eindballistiek

Over de invulling van het onderzoek van TNO zegt Wilson: “Een deel van ons onderzoek is gericht op de eindballistiek; de bestudering van de interactie van een projectiel met zijn doel. Als we ervan uitgaan dat onze Hydis2-partners zover komen dat het hypersonische wapen op tijd wordt onderschept, wat kunnen wij dan doen om het hypersonische wapen uit te schakelen? Zodat het bijvoorbeeld op tien kilometer hoogte ontploft.”

Weinig impact nodig?

“Voor ons onderzoek werken we met een opstelling in een bunker, waarmee we heel goed kunnen nabootsten wat er gebeurt als het hypersonische wapen in aanraking komt met een verdedigingsmechanisme. We gebruiken daarvoor een ‘two stage light gas gun’. Dit is een bijzonder kanon dat op hypersonische snelheid onze concept-tegenmaatregel op een gesimuleerde dreiging afschiet.

“Voorafgaand aan het ontwerpen van mogelijke tegenmaatregelen, zijn al bepaalde kaders opgesteld. Over bijvoorbeeld snelheid, lading en materialen. We weten al vrij zeker van welke materialen hypersonische raketten zijn gemaakt. Ze moeten licht zijn, anders zouden ze de hoge snelheid niet kunnen bereiken, maar ook sterk, om bestand te zijn tegen de enorme druk die op de raket komt te staan door de hypersonische snelheid.

“Door die hoge spanning is er waarschijnlijk relatief weinig impact nodig om de raket uit te schakelen. Met allerlei diagnostiek, waaronder röntgenapparatuur en highspeedcamera’s registreren en analyseren we van verschillende opties het resultaat van de interactie van de raket met onze verdediging.”