23 jul. 2013
1 minuut
Ziehier de aanzet voor een nieuw soort computerinterface: een dun velletje plastic dat licht geeft met een intensiteit die nauwkeurig overeenkomt met de druk die erop wordt uitgeoefend. Volgens de bedenkers kan het principe in de toekomst worden gebruikt voor robotica, dashboards in de auto, displays van mobieltjes of zelfs als interactief behang.
De uitvinders spreken over gebruikers-interactieve ‘elektronische huid’ en publiceerden erover in Nature Materials. Het is een voortzetting van eerder onderzoek dat is gedaan door Ali Javey, hoogleraar elektrotechniek en computerwetenschappen op de universiteit van Berkeley. Javey’s team ontwikkelde processen die zijn gebaseerd op traditionele siliciumtechnieken, om op een betrouwbare en uniforme manier verschillende organische en anorganische componenten op plastic te integreren.
Er zijn de afgelopen jaren veel pogingen gedaan om elektronica te bouwen op oppervlakken die veel soepeler zijn dan de traditionele silicium wafers. Flexibele, buigzame elektronica zou van pas komen in een veelheid aan toepassingen, van medische sensoren die om organen kunnen worden gewikkeld, tot opvouwbare displays. Bepaalde kunststoffen kunnen dienen als substraat voor elektronische systemen, maar het is nog steeds een uitdaging om gecompliceerde circuits betrouwbaar te vervaardigen op plastic.
Het team demonstreerde al eerder een druksensoren-netwerk van nanodraden die waren gerangschikt op een relatief groot stuk plastic. Deze matrix produceerde een elektronische uitlezing van de druk die op het oppervlak werd uitgeoefend. Het nieuwe doel is nu om een druksensormatrix te maken met rechtstreekse interactie met mensen. Dat zou volgens Jarvey en zijn collega’s dan optisch moeten gebeuren. Ze combineerden een geleidend, drukgevoelig rubber materiaal met organische led’s en dunnefilmtransistoren van nanobuisjes die zijn verrijkt met halfgeleidermateriaal. Hoewel een dergelijk systeem relatief eenvoudig is te vervaardigen op een silicium oppervlak, is het volgens Javey "voor plastic een van de meest complexe systemen de ooit zijn gedemonstreerd."
Volgens Javey kunnen de tools en schema’s die worden gebruikt voor het bouwen van conventionele LC-displays ook worden ingezet voor de productie van de elektronische huid. In principe zou die trouwens ook andere typen sensoren kunnen bevatten.
Anderen lazen ook
