Nieuwe norm op komst – Duitsland onderzoekt slijtage banden bij EV

De banden van elektrische voertuigen slijten harder dan de banden dan voertuigen met een verbrandingsmotor. Wetenschappers van het Karlsruhe Institute of Technology (KIT) en het Fraunhofer Institute for Industrial Mathematics onderzoeken hoe dit in zijn werk gaat.

Rubberslijtage bij een typische bandenslijtagesnelheid (30 g per 1000 km) – in het Ramus-project onderzoeken wetenschappers de factoren die dit fenomeen veroorzaken en beïnvloeden. Foto: Martin Gießler, KIT

Elektrische voertuigen zijn zwaarder en hebben een hoger startkoppel. Hierdoor produceren de banden meer fijn rubberstof dat in de lucht verschijnt als fijnstof, in water als sedimenten en in de bodem als verontreinigingen. “Er is nog maar weinig onderzoek gedaan naar de factoren die de vorming van deze deeltjes bevorderen”, zegt Martin Gießler, hoofd van de Tire-Wheel-Road Surface Research Group van het KIT.

Euro 7-norm

Met de Euro 7-norm worden voor het eerst grenswaarden voor slijtage van banden ingevoerd. Ze gelden – voor nieuwe bandentypen – vanaf 1 juli 2028 voor personenauto’s, vanaf 1 april 2030 voor lichte bedrijfsvoertuigen en vanaf 1 april 2032 voor zware bedrijfsvoertuigen en bussen. “Om slijtage te verminderen en te voldoen aan de grenswaarden, moeten we nauwkeuriger onderzoeken hoe slijtagedeeltjes worden gevormd en hoe een aantal factoren, zoals het voertuiggewicht of het type banden, van invloed zijn op de hoeveelheid slijtage”, aldus Gießler. Andere mogelijke beïnvloedende factoren zijn het rijgedrag, bijvoorbeeld accelereren en remmen, de wegomstandigheden, inclusief temperatuur en nattigheid, of verkeersomstandigheden zoals files.

Onderzoek op basis van echte verkeersgegevens

“We gebruiken mobiliteitsgegevens en rijprofielen van elektrische bezorgvoertuigen om gecondenseerde bedrijfsprofielen te definiëren voor de slijtagetests op de bandentestbank. De gegevens die bij deze tests worden verkregen, worden vervolgens gebruikt om een ​​op simulatie gebaseerd prognosemodel te ontwikkelen”, aldus Gießler. De onderzoekers hebben een bandentestbank met een echt – Duits, natuurlijk, dus geen ZOAB – asfaltoppervlak opgezet om de krachtoverbrenging en het slijtagegedrag van de band onder verschillende bedrijfsomstandigheden te meten.

Banden- en prognosemodellen voor slijtagevoorspelling

Daarnaast willen de onderzoekers een bandenmodel ontwikkelen op basis van tests op de testopstelling en simulaties, dat grote hoeveelheden gegevens zal opleveren die de slijtage van virtuele banden beschrijven. De gegevens die zijn verkregen uit de echte en virtuele tests, worden vervolgens geïntegreerd in een prognosemodel dat de invloed van verschillende factoren, zoals het type band, het type voertuig en de belasting ervan, of de rijstijl, op de slijtage van de banden moet voorspellen. Omdat het consortium van plan is de projectresultaten toegankelijk te maken voor het publiek, zal het zijn methode presenteren in publicaties en de verkregen gegevens beschikbaar stellen op een vrij toegankelijk platform.

Eenderde van de microplastics

Het Duitse Federale Milieuagentschap schat dat het contact van banden met het wegdek jaarlijks minstens 100.000 ton aan slijtagedeeltjes produceert. Dit komt overeen met ongeveer een derde van de microplasticemissies die elk jaar in Duitsland vrijkomen. Hoewel geëlektrificeerd bezorgverkeer een sleutelrol speelt in de Duitse klimaatneutrale mobiliteit, blijft de bijbehorende bandenslijtage daardoor een uitdaging.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *