China laat één schip lijken op een hele vloot

China heeft een technologie ontwikkeld om één oorlogsschip op een hele vloot te laten lijken. De technologie is gebaseerd op kleine, goedkope elektronische stoorzenders.

Wie weet wat echt is? Foto: Defence-Imagery van Pixabay

Die doen een enkel oorlogsschip op de vijandelijke radar lijken op een hele vloot. De technologie werd ontwikkeld door het Beijing Research Institute of Telemetry en beschreven in een peer-reviewed paper in het Journal of Systems Engineering and Electronics.

Spooktechnologie

Het systeem werkt door vier gecoördineerde elektronische stoorzenders in te zetten die valse radarsignalen uitzenden, waardoor effectief ‘spookschepen’ worden gecreëerd. Deze signalen kunnen geavanceerde radarsystemen laten denken dat er meerdere schepen zijn in plaats van slechts één.

In gevechtssimulaties heeft deze truc in het verleden al goed gewerkt tegen radargestuurde antischipraketten. De raketten richtten zich op de nepdoelen terwijl het echte schip verborgen bleef.

Goedkoop en flexibel

In tegen stelling tot traditionele radarvervalsers, die dure apparatuur vereisen en moeite hebben om de elektromagnetische signatuur van moderne oorlogsschepen na te bootsen, maakt deze nieuwe aanpak gebruik van eenvoudigere hardware en slimmere coördinatie. De stoorzenders gebruiken een 1-bit signaalprocessor, een minimalistische elektronische chip die alleen registreert of een radargolf een bepaalde spanningsdrempel overschrijdt. Deze 1-bit stoorzenders gebruiken speciale algoritmes om samen te werken en hun instellingen snel aan te passen. Hierdoor kunnen ze veranderende radarbeelden creëren die eruit zien als bewegende vloten.

Hoewel deze methode eenvoudig is, maakt hij een snelle reactie en real-time aanpassing aan de veranderende elektromagnetische omgeving van het slagveld mogelijk. De onderzoekers zeiden dat kosten en flexibiliteit centraal stonden bij het ontwerp van het systeem. Traditionele lokazen zijn duur en operationeel star; ze simuleren vaste scheepsprofielen en kunnen niet dynamisch reageren op veranderende vijandelijke tactieken.

Meerdere stoorzenders tegelijk

Het belangrijkste onderdeel van het systeem is de mogelijkheid om meerdere stoorzenders tegelijk aan te sturen. De apparaten kunnen zeer realistische interferentiepatronen genereren wanneer ze met elkaar verbonden zijn, waardoor de illusie van meerdere oorlogsschepen verspreid over een groot gebied ontstaat. Volgens de onderzoekers kunnen deze gecoördineerde arrays het elektromagnetische landschap van het slagveld opnieuw vormgeven, een vermogen dat ze omschrijven als ‘electromagnetic environment sculpting’, meldde de South Chine Morning Post.

Dit niveau van misleiding geeft een groot tactisch voordeel. Vijandelijke strijdkrachten verspillen middelen aan het opsporen van valse signalen en vinden misschien geen echte militaire middelen. Bovendien kunnen militairen flexibelere en schaalbare oplossingen gebruiken omdat ze niet zo afhankelijk zijn van dure, complexe radardecoys.

De onderzoekers wezen echter op enkele beperkingen. Hun huidige bevindingen zijn afkomstig van digitale simulaties, niet van echte rakettesten. Ze geven ook toe dat de eenvoud van het 1-bit systeem het kwetsbaar maakt voor tegenmaatregelen, vooral van genetwerkte raketsystemen die in staat zijn om radargegevens te vergelijken.

Desalniettemin geloven ze dat de integratie van kunstmatige intelligentie en verdere verfijningen in signaalcoördinatie de robuustheid van het systeem zou kunnen verbeteren. Terwijl ze het platform verder ontwikkelen, zal de volgende stap bestaan uit live praktijktesten en integratie met bestaande marinesystemen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reacties (2)

  1. Piccard,
    leuke plaatjes, maar wanneer komt het in het Nederlands uit?
    Frans is geen taal, maar een spraakgebrek! 😉
    ik heb interesse, maar moet het wel kunnen lezen.
    groeten, Dré

  2. Tja, ik dacht dat het vreemd is dat er vrij over dit onderwerp gepubliceerd wordt dus probeerde ik de bron te vinden. Maar ik heb de peer-reviewed paper niet gevonden in het IEEE Journal of Systems Engineering and Electronics van 2025