5 feb. 2014
2 minuten
“I’m in the transportation business. I don’t build cars, I build body parts.” Nu zou je nog kunnen denken dat Hugh Herr – want zijn woorden zijn het – geen auto’s bouwt, maar alleen carrosseriedelen. Niets is minder waar. Hij bouwt letterlijk ‘body parts’ – lichaamsdelen – en geeft als ‘associate professor’ leiding aan de ‘Biomechatronics Group’ van het Massachusetts Institute of Technology. En hij is de oprichter van BiOM dat ‘Personal Bionics’ op de markt brengt.
Herr was spreker op het jaarlijkse SolidWorks World dat dit jaar van 26 tot 28 januari pakweg 5600 bezoekers naar San Diego wist te lokken. Ik heb op deze plek al eerder over het evenement/gebruikerscongres gesproken omdat op het podium altijd de nodige tijd en ruimte wordt vrijgemaakt voor constructeurs/ontwerpers/uitvinders/’mad professors’ die buiten de gebaande paden treden. Dit jaar was hij het die er voor mij uitsprong.
Herr en zijn team op MIT en bij BiOM hebben een onderbeenprothese met gemotoriseerd enkelgewricht ontwikkeld, gemodelleerd in SolidWorks uiteraard, die de natuurlijke beweging van dit gewricht nabootst. Met vijf cpu’s en een dozijn sensoren, ‘force feedback’, een elektromotor, een serie andere passieve en actieve componenten en een oplaadbare batterij – formaatje ‘power tool’ – is de tred van de ‘gebruiker’ niet van echt te onderscheiden. En Herr weet duidelijk waar hij over praat. Kijk maar eens hier of hier voor een kleine flits van zijn presentatie of tik zijn naam in op YouTube.
Inmiddels zijn er in de VS enkele honderden BiOMs in gebruik. Veelal bij oorlogsveteranen. Nu is het op dit moment nog een prijzige prothese en voor een slachtoffer van voorbij of nog steeds voortdurend oorlogsgeweld niet zonder meer beschikbaar. Want – en al helemaal in de VS – het gaat tenslotte weer om de kosten. Herr had het voor de hand liggende antwoord klaar: Kijk eens naar de ‘kosten’ die de maatschappij maakt om de persoon in kwestie te ondersteunen en een menswaardig bestaan te geven.
Dat deed mij denken aan ‘De man van zes miljoen’. Maar dan anders. Want dat is het bedrag dat een staat meen ik had becijferd te kunnen besparen – gerelateerd aan levensverwachting – door een persoon met deze prothese te helpen. Dat bedrag zul je wereldwijd gezien spijtig genoeg wel minstens kunnen kwadrateren.
Robin Zander