15 dec. 2016
2 minuten
Als je relatief nieuw bent in de branche zoals ik en er is toevallig een K-beurs in Düsseldorf, dan tref je het. Een polymeren-Walhalla zo ongeveer naast de deur.
Op de avond vóór de officiële opening zou ik op een presentatie verschijnen, zo had ik afgesproken. Ik zal u de perikelen besparen naar aanleiding van de volle parkeerplaats, de dienstdoende wachtcommandant ter plekke en de werkelijk onafzienbare file van bestelauto’s en vrachtwagens die ontstond. Gelukkig ging een paar chauffeurs nog op de vuist wegens afsnijden, middelvinger en grote bek, wat nog voor enig vermaak zorgde. Maar uiteindelijk beende ik maar nét op tijd over het immense terrein en door de vele hallen. En met gevaar voor eigen leven kan ik wel zeggen.
Want wát een ongelooflijke bende. Niet één stand was af, alle paden waren bezet door hoogwerkers en bezaaid met afval. Ik zag borende Duitsers, zagende Polen en vegende Chinezen. Een Italiaan liet een schots en scheve stapel afval van z’n wagentje flikkeren waardoor hij nog eens opnieuw kon beginnen. Zum tode betrübt. En ik zag het al, dat ging ‘m dus niet worden de volgende morgen. Haha, dat wist ik wel zeker.
Fout. Want Düsseldorf ligt natuurlijk wel in Duitsland. Dus toen ik ‘s anderendaags om negen uur wederom ter plekke verscheen, was ik in een andere wereld beland. Een wonder had zich in de afgelopen nacht voltrokken en ik had er allemaal niets van gemerkt. Geen bestelbus, container, papiersnippertje of sigarettenpeuk meer te bekennen. Nergens nie. Ik zag alleen prachtige stands, stralend in een overdaad van licht, gevuld met letterlijk alles wat de kunststofsector maar behelst. Om van de composieten, elastomeren en rubbers nog maar te zwijgen.
Na acht dagen eindigde het K-Walhalla met het indrukwekkende bezoekersaantal van 230 duizend. Zeventig procent van hen kwam niet uit Duitsland maar van elders. Zoals bijna tienduizend man uit Nederland.
Henk Heuvelman