25 okt. 2019
2 minuten
“Ik voel me genaaid door de overheid.” Niet ik, maar student Martijn. En waarom dan wel? Omdat hij geen basisbeurs heeft gehad de afgelopen vier jaar. En wel al 50 duizend euro studieschuld heeft. Hij zit nu in het laatste jaar van zijn bachelor. Daarna gaat hij nog een master doen. Die duren bij bèta-studies minstens twee jaar zegt Martijn. Want hij studeert natuurkunde aan de Universiteit Leiden. Trouwens wel een jaartje studievertraging opgelopen. Een bestuursjaartje gedaan.
Ik las het artikel in de lokale krant en vond het eigenlijk best wel sneu voor Martijn. Maar niet zo heel lang. Niet meer toen ik las dat hij de helft van die studieschuld – hij leent tegen de duizend euro in de maand – gewoon op een bankrekening heeft staan. "Je betaalt bijna geen rente: het is de beste lening die je ooit gaat krijgen. Dat geld kan ik later goed gebruiken om ergens in te investeren." Terugbetalen was ook het probleem niet. Want daar heeft hij 35 jaar voor. En met zijn opleiding vindt hij toch wel een baan. Ik las nog even terug: "Toch natuurkunde."
Ik had mijn hoop toen maar gevestigd op Laura. Zij werkt inmiddels, las ik. Direct een vaste baan na haar hbo Sportkunde. Ze was tijdens haar studie thuis blijven wonen. "Die heeft het vast voorzichtig aangepakt", dacht ik nog, "en toch heeft ze 25 duizend euro studieschuld." Maar ook Laura had nog over – 16 duizend euro. Ze had gedacht om een flink deel in één keer terug te betalen. Toch maar niet. Die lage rente. Die dit jaar zelfs nul is. Dat ze door haar studieschuld een lagere hypotheek krijgt? "Maar het geld dat ik nog op de bank heb staan, kan ik wel voor iets anders gebruiken."
Twee dagen later hoor ik een vader redeneren op tv. Hij gaat met zijn kinderen een paar dagen eerder op zomervakantie dan de leerplichtambtenaar toestaat. Want ja, de boete die hij krijgt is lager dan de vakantie goedkoper is door die paar dagen. En dus blijft hij dit doen zolang dat sommetje gunstig uitvalt. Tegenover zijn kinderen die niet mogen liegen vindt hij dat verdedigbaar. Want met rare regels hoef je geen rekening te houden.
Als het onderwijs een weergave is van de tijdgeest, belooft dit ook voor de toekomst weinig goeds.
Robin Zander
hoofdredacteur Constructeur
r.zander@mybusinessmedia.nl