15 nov. 2015
1 minuut
Een stukje schrijven over techniek? Ik kan het even niet. Net toen ik de eerste regels voor deze column had getypt kwamen de eerste berichten door over de aanslagen in Parijs. Dan houdt alles op – een vrolijk commentaar op ontwikkelingen in de techniek wordt dan opeens wel heel triviaal.
Het is al voor de tweede keer dit jaar dat het prachtige Parijs wordt opgeschrikt door een waanzinnige en barbaarse slachtpartij onder nietsvermoedend en weerloos publiek. Door groepjes mannen – jongens soms nog – die massamoord rechtvaardigen met een verknipte interpretatie van een wereldgodsdienst. Het zijn moordpartijen waartegen we ons ook niet kunnen beschermen, gestoorde criminelen vinden altijd wel een wapen en een excuus om het te gebruiken; dat zie je over de hele wereld. Extra beangstigend is het, dat dit georganiseerd lijkt te gebeuren, in groepsverband.
Bijna even beangstigend zijn de vele reacties op de websites van kranten en in de social media. Nederlanders – het volk noemen ze zichzelf – die de schuld van dergelijke terreuracties min of meer in de schoenen schuiven van ‘de vluchtelingen’. Zo ernstig zelfs dat de overheid vond dat asielzoekerscentra extra moesten worden bewaakt om represailles te voorkomen. Respectloos, getuigend van weinig besef over onze vaderlandse geschiedenis en gruwelijk om te lezen. Die vluchtelingen, dat zijn immers juist degenen die zichzelf en hun geliefden willen behoeden voor dat nietsonziende barbarisme. Die nu zien dat de oorlog ze achterna reist…
Een stukje schrijven over techniek? De volgende keer maar weer.
Henk de Vries