4 apr. 2016
1 minuut
Als je per ongeluk een film ziet uit de jaren zeventig of zelfs een actuele film over die tijd, dan zie je hoeveel succes we uit technologie hebben gehaald.
In deze tijd wordt veel gesproken over nieuwe technologie, die toch ook weer cynisch bekeken wordt. Actuele ontwikkelingen met robotica, drones, smartphones en internet vinden wij zeker al normaal. Toekomstige ontwikkelingen zoals humanoids, zelfrijdende auto’s, internet of things en virtual reality worden nog sterk betwijfeld.
Ik vraag me dan af: als het verleden zoveel succes heeft aangetoond, waarom hebben wij (als mensen) nog steeds weerstand tegen innovaties?
Rationeel gezien bieden de nieuwe ontwikkelingen wederom een sterke basis voor zowel succes in economische als sociale zin. Maar… de menselijke natuur is vanzelfsprekend niet alleen rationeel. Vertrouwen wij een zelfrijdende auto? Als alles met elkaar verbonden is, geven we dan niet te veel verantwoordelijkheid aan de mensen, die de connectiviteit maken? Nou ja, en zo verder.
Tijdens de World of Technology & Science 2014 haakte professor Johan Schot in op deze punten met zijn presentatie over ‘innovatie als de drijvende kracht in de geschiedenis’. Hij benadrukte bijvoorbeeld dat het gebruik van auto’s pas echt ging toenemen, toen er regels, verkeersborden en rijlessen kwamen.
Innovaties ontwikkelden zich positief in een wijzigend socio-technisch regime.
Het klinkt een beetje complex, maar ik denk dat u het met mij eens bent, dat wij bijvoorbeeld een ander belastingsysteem nodig hebben als heel veel werk door humanoids gedaan zou worden. Technologie lost maatschappelijke problemen op, maar daardoor wijzigt ook de maatschappij. Volgens mij ligt er een kans, die op dit moment breder ligt dan de technologie. Het wordt tijd om die connectie te maken.
Als Johan Schot gelijk heeft zijn er nu banden tussen industrie, markten, overheid, wetenschap en de cultuur gewenst. Voor succes moeten we krachten bundelen.
Paul Petersen, FHI