1 dec. 2015
2 minuten
Wat dat Internet of Things betreft – zou ik dat eigenlijk zelf willen? Dat al mijn spullen met de maker communiceren en hem of haar informatie verschaffen hoe ik het ding in kwestie gebruik? Of zoals ik gisteren zag: mij gaan vertellen hoe ik het ding dien te gebruiken.
Op de BBC viel ik in de documentaire ‘Tomorrow’s Food’. Een Britse topchef ging een steak bereiden in een koekenpan die met een app op je smartphone communiceert. De app vertelt of de pan al op temperatuur is, of de olijfolie er al in kan en wanneer de steak, of die al moet worden gekeerd en zo nog wat aanwijzingen om de steak ‘medium rare’ te bereiden. De topchef kreeg het wel lichtelijk op haar zenuwen omdat de pan om de haverklap begon te mekkeren dat het vuur te hoog stond en dan weer te laag. Zo werk je niet in een keuken, vertelde ze, en het resultaat was ook nog eens ‘well done’.
Een slimmere variant – want laat je dan al het werk uit handen nemen – had ik op de Hannover Messe al gezien: de ‘Robotic Kitchen’ van Moley Robotics. De robothanden in de keuken imiteren exact de bewegingen die ze zijn aangeleerd via een echte kok die voor dat doel speciale handschoenen draagt die zijn of haar handbewegingen registreren. Uiteindelijke doel was een soort internetbibliotheek met gerechten bereid door topchefs, die je dan kan downloaden. Ik heb de bisque van kreeft – ik weet niet van welke meesterkok – even aan mij voorbij laten gaan. Wegens veel te vroeg. Maar je kan er natuurlijk ook de stamppot van je oma in opslaan – als je haar zo gek krijgt om die rare handschoenen aan te doen.
Een ander item liet zien hoe ergens in een supermarkt – in ik meen Texas – een onderzoeker werd achtervolgd door zijn winkelwagentje onder de tonen van Rockwell’s ‘Somebody’s watching me’. Het karretje vertelde de onderzoeker waar hij de spaghetti kon vinden, welke gezonde varianten er waren en wat er wel goed bij zou smaken. Als je al die berichten over obesitas leest is het wellicht niet eens zo’n slecht idee. Zeker als zo’n karretje je dan nutteloos door een of andere gigantische ‘mall’ laat sjokken. Gek genoeg werd het gebracht alsof het slimme karretje je snel naar je boodschappen zou leiden . Ik kan mij niet voorstellen dat dit echt de bedoeling van de supermarktbaas is. Die wil je toch vooral verleiden zoveel mogelijk te kopen.
Hoe dan ook – ik wens u toch vooral warm, menselijk, direct contact tijdens het kerstmaal en alvast het beste voor u en iedereen die u dierbaar is. We zullen het nodig hebben.
Robin Zander