19 jul. 2017
1 minuut
In een vorig leven trok ik tijdens persreizen vaak op met de zonderlinge freelance jounalist Boris, die minstens 130 kilo woog en qua uiterlijk prima voor vikinghoofdman kon doorgaan. Bij elke gelegenheid zoop hij zich binnen de kortste keren een stuk in de kraag waarbij zijn excuus steeds was dat hij moest worden verdoofd omdat hij ‘werd verteerd’ door schuldgevoelens. En dat kwam dan weer omdat hij continu z’n jeweetwel achterna had gelopen (en liep, by the way) en daarom in relationele zin een slagveld had achtergelaten.
Ik denk vaak terug aan de momenten waarop Boris met z’n ongeschoren kop en aardbeineus moeiteloos gedichten in de Franse of Italiaanse taal stond te declameren en zo talloze vrouwenharten deed smelten. En daar zat ik dan bij, als Lulletje Rozenwater himself.
Ondanks al z’n misstappen had ik voor Boris veel respect maar een echte heldenstatus kreeg hij nadat hij bij toeval waarnam hoe een buurman zijn kind gebood haar handje op te houden waarna hij zijn brandende sigaret in dat handje doofde. Boris aarzelde niet, perste zijn zware torso door de coniferenhaag en sloeg de sadist met één verwoestende knal knock-out tegen de vlakte. Hij ontfermde zich vervolgens over het kind en belde politie en ambulance. On-ver-ge-te-lijk.
Helaas, maar niet onverwacht, stierf Boris relatief jong aan een klein hart en een grote lever. Zo ontstond gaandeweg plek voor een nieuwe levende held en ik heb besloten Boyan Slat van The Ocean Cleanup officieel te benoemen. Als 18-jarige jongen kwam hij met het besluit het plastic afval maar eens uit de zee te gaan halen omdat ‘niemand anders het deed’. We zijn inmiddels vier jaar verder en voor zijn creativiteit, onverstoorbaarheid, planmatige aanpak en realiteitszin heb ik enorm veel respect.
Welbeschouwd is het een grof schandaal dat miljardenindustrieën (op enkele uitzonderingen na) het schoonmaken van de oceanen zonder enige gêne laten opknappen door een 22-jarige student met een horde vrijwilligers. En dan moet deze jongeman ook nog Onze Lieve Heer op z’n blote knieën danken voor 22 miljoen eurootjes, nota bene nog niet een derde deel van wat figuren als Messi of Ronaldo in één jaar tijd opstrijken. Voor een beetje balletje trappen.
Henk Heuvelman