5 feb. 2013
2 minuten
Ik had hier eigenlijk van alles willen zeggen over mijn bezoek aan het SolidWorks World gebruikerscongres eind januari in Orlando. Iets over het zien van kansen, de wil om te winnen en samen vooruit te komen. Natuurlijk – dat klinkt oppervlakkig. En misschien is het dat ook wel. Maar het blijft het land van de onbegrensde mogelijkheden – het blijft het land van ‘krantenjongen tot miljonair’.
Maar goed – daar gaan we het niet over hebben. Laten we beginnen met de volgende vraag: "Weet u dat de mate van iemands arbeidsongeschiktheid in Nederland wordt bepaald door het verschil in salaris dat iemand met een lichamelijke beperking nog kán verdienen en het salaris dat hij of zij gewend was te verdienen? Ik niet.
Maar uit de beschikking van het UWV die mijn vrouw eind vorig jaar ontving, blijkt dus dat het zo werkt. Een bedrijfsarts en arbeidsdeskundige zeggen dat ze nog wel kan werken als schadecorrespondent, daar hoort een x salaris bij, en het verschil tussen haar oude salaris als docent en dat van haar ‘nieuwe baan’ als schadecorrespondent – echt haar ambitie – bepaalt de mate van haar arbeidsongeschiktheid.
Het is lachwekkend en om te janken tegelijkertijd. Geen vragen over haar expertise – het succesvol motiveren en inspireren van laten we zeggen niet de meest kansrijke jongeren in het mbo – en hoe je daar als organisatie optimaal gebruik van kan maken. Niks. Noppes. Nada. 60 keer door de knieën in een uur is teveel? Of dat van belang is als je jongeren moet motiveren. 30 keer reiken in een minuut ook een probleem? Jammer – een carrière als kassière, hoe chic het ook mag klinken gaat het niet worden. Wel hopen dat de formulieren van de schadecorrespondentie een beetje in de buurt liggen. Wellicht dan weer een stapje te ver gedacht.
Maar dat is het onderwijs. Waar we sowieso allang niemand meer willen inspireren om na een mbo-opleiding een stapje hoger te gaan – meer uit jezelf te halen. Iets dat ze in dat oppervlakkige Amerika wel weer toejuichen. Ik weet zeker dat mijn mailbox binnenkort vol zit met uitnodigingen van bedrijven en constructeurs, die mij gaan vertellen dat dit bij hen niet zo is. Dat werknemers ondanks gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid vanwege hun kennis hogelijk gewaardeerd worden en dat daarvan dankbaar gebruik wordt gemaakt. Stel me alstublieft niet teleur.