29 apr. 2015
2 minuten
Als ik Youp van het Hek was, en als dit de zaterdageditie van de NRC was, dan had hier vast een leuk stukje gestaan (een stukje om te lachen) over serieuze wetenschappers die gaan proberen om een robot aan het lachen te maken.
Maar – voor degenen die nog twijfelen – Richard Bezemer is geen pseudoniem van Youp van het Hek (over de andere kant op doe ik geen uitspraak) en Engineersonline is geen NRC (dat mag wel duidelijk zijn…).
Toch kreeg ik ook Hekkiaanse gevoelens (een soort van conservatieve ouwelullenmoedeloosheid) toen ik een persbericht van de Universiteit Twente onder ogen kreeg over ongetwijfeld uiterst serieuze onderzoekers die onderzoek doen naar lachen in de interactie tussen mensen. Het doel hiervan is-ik citeer het persbericht- ‘om uiteindelijk een ‘lachende robot’ te ontwikkelen die lachen kan herkennen, interpreteren en erop kan reageren. En op de juiste manier terug kan lachen’.
Op 14 en 15 april vond er op de universiteit een heuse ‘lachworkshop’ plaats, waaruit bleek dat er ‘veel wetenschappelijke progressie gemaakt wordt met lachgeneratie’. Een opgewekte onderzoeker zegt in het bericht dat ‘het in de toekomst mogelijk is om robots en virtuele agents te maken die met je meelachen in specifieke situaties en experimentele settings’. Gelukkig – dat zeg ik dan weer – is het maken van ‘een robot of virtuele agent die met je meelacht terwijl je ermee in gesprek bent heel complex’.
De zorg is één van de mogelijke toepassingen van de lachende robot. Maar haast de onderzoeker te zeggen: niet als vervanger van mensen hoor, maar als hulpmiddel! ‘Dat zullen we nog wel eens zien!’, zou ik dan willen uitroepen a la Youp’s grote vriend Freek. En inderdaad wat ik op mijn netvlies krijg, zijn alleen maar hele sneue taferelen. Een opaatje die in zijn stoel wat in het oneindige zit te mijmeren, de deur gaat open en wat komt daar binnen? Niet die heerlijk naar buiten ruikende verpleegster die met haar reebruine ogen nog een laatste restje verborgen fantasie prikkelt en een voorzichtige glimlach uit een ver verleden op zijn starre gelaat tovert. Nee, het is een stuk hard- en software, ongetwijfeld prachtig verpakt in een humaan iets, dat met al zijn enen en nullen het laatste restje waardigheid uit de oude man wegzuigt.
‘Proud to be a robot’. Lachen toch?
NB: als ik op de komende Electronics & Automation bij de ingang wordt verwelkomd door een robot die mij – bliep bliep – via mijn RFID-tag door de cloud gesynchroniseerde toegangsbadge ‘herkent’ en een glimlach aan mijn – vanwege de beurs toch enigszins nerveuze – gelaat probeert te ontfutselen door ‘w.e.l.k.o.m R.i.c.h.a.r.d.’ te stamelen, zal ik hem welgemikt tussen zijn edele edele delen trappen, uitschreeuwend: ‘en de groeten van Youp!’
Richard Bezemer