2 mrt. 2017
2 minuten
Het is denk ik geen onbekend verhaal. Ik weet niet meer wat nu exact de leeftijd van de hoofdpersoon was. En of het nu om een jongetje of een meisje ging. Jong was hij of zij in elk geval. Jong genoeg om nooit een 3,5-inch floppy disc in het echt te hebben gezien. En als je zo’n ding dan wel ziet zeggen: “Kijk iemand heeft de ‘Opslaan’-knop uit Word ge-3Dprint.” Zoiets in elk geval.
Ik probeer namelijk een beetje grip te krijgen op ‘exponential innovation’. Of wat je ook allemaal maar ‘exponential’ kunt noemen. Dat komt door Jason Silva die ik zag – en hoorde – spreken op SolidWorks World, een congres voor de gebruikers van SolidWorks 3D ontwerpsoftware. Ik had hem wel eens eerder gezien. Tijdens het zappen. Als presentator van het programma Brain Games op National Geographic, dat laat zien hoe geweldig je hersens zijn en toch ook zo onbetrouwbaar zijn als het maar kan.
Op het congres hield hij het publiek van constructeurs en ontwerpers voor dat zij degenen zijn die de mens vooruit helpen: ‘First we build the tools, then they build us’. Wij bouwen de gereedschappen, die ons als mens verder helpen. Met als toekomstbeeld dat de grens tussen mens en machine vervaagt. Jason ziet het wel zitten om als een soort ‘cyborg’ door het leven te gaan. Want dat is wel noodzakelijk. Vernieuwing gaat met een snelheid die we voor onmogelijk houden. Of in elk geval als ‘normaal’ mens niet bij kunnen benen. Ik in elk geval niet.
Jason was mij in eerste instantie wel net iets te enthousiast. Gelukkig vertelde hij in een gesprek met de verzamelde pers natuurlijk ook wel te weten dat technologie – in elk geval in eerste instantie – is weggelegd voor de gelukkigen die het kunnen betalen. Maar daar hebben we dan weer the ‘zero marginal cost society’ voor. Uiteindelijk wordt technologie zo goedkoop dat iedereen het zich kan veroorloven.
Daar kan behoorlijk wat goeds uit komen. Jason haalde Bill Clinton aan die in 2012 in een artikel in Time heeft gezegd dat uit een VN-studie uit 2010 bleek dat niets zoveel heeft betekend voor de armoedebestrijding in de wereld als het mobieltje. Het artikel heet the ‘The case for optimism’. Daar heb ik nu even geen last van. Ik moet stemmen en zie nogal wat alleen maar exponentieel uit de klauw lopen.
Robin Zander
r.zander@mybusinessmedia.nl