7 mei. 2014
2 minuten
Steeds meer vooruitstrevende (of moet ik hier zeggen: omhoogstrevende) ondernemers bedenken commerciële toepassingen voor het gebruik van drones. De onbemande vliegtuigen worden in toenemende mate ingezet voor gevaarlijke en geheime militaire missies waarbij de piloten zich op zeer veilige afstand van hun vliegtuig bevinden. ‘s-Middags een bommetje op een terroristennest en ‘s-avonds weer op tijd thuis voor Studio Sport.
Maar nu gaat het dus om vredelievende toepassingen. Fotografen zien er een prachtige manier in om luchtfoto’s te maken: relatief goedkoop en je hebt de zaak volledig zelf onder controle. Amazon wil er zijn bestellingen mee bezorgen en in Californië zijn er al plannen voor een ‘tacocopter’, een onbemande quadcopter die Mexicaanse maaltijden bij de mensen thuis brengt. Geen overlast meer van door de stad scheurende en alle verkeersregels aan hun laars lappende pizzakoeriers.
Natuurlijk zijn er mensen die een toekomst met massa’s drones vol afgrijzen tegemoet zien. Moet je straks niet alleen op de weg, maar ook op de lucht letten? Wordt je in je woonwijk omringd door allerlei zoemende en brommende ‘insecten’ op Jurrassic Parc formaat? En wat als er, ondanks geavanceerde botsingvermijdende elektronica, toch een paar op elkaar knallen? Het verleden wijst uit dat je met voorspellingen over dit soort zaken behoorlijk de bocht uit kunt vliegen – maar het kan geen kwaad om er vooraf even goed over na te denken.
En niemand zal betwisten dat drones goed van pas komen als er hulpgoederen naar lastig te bereiken rampgebieden moeten worden gebracht. Of als je in een hutje in Patagonië woont en wel eens een boek wil lezen: dan mag Amazon best een keertje aankomen (en doe er dan maar meteen een taco bij). Ook bij massarellen mogen best drones worden ingezet om de mogelijke ‘brandhaarden’ op te sporen.
Nou kom je bij dat laatste wel weer op een hellend vlak. Mag de overheid drones gaan gebruiken om burgers ongemerkt te bespioneren? Dat geeft samen met de afgetapte telefoontjes wel een mooi compleet beeld. Maar natuurlijk zijn we allemaal – zij het soms op een wat vreemde manier – gehecht aan onze privacy. Toen er in ons land in 1971 een volkstelling plaats zou vinden, werd er massal geprotesteerd tegen deze inbreuk op het privéleven. En nu beschrijven we ons hele doen en laten op de social media of bespreken we onze diepste zieleroerselen luidkeels door de mobiele telefoon. Of storten we ons hart uit in een redactionele column…
Henk de Vries