22 feb. 2016
2 minuten
‘Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral‘. Het is een zinnetje dat al vanaf de middelbare school onlosmakelijk verbonden is met Engels en Wim Schreijenberg. Met Engels bedoel ik overigens het vak en Wim was een van mijn klasgenoten. Ik heb het hem vorig jaar nog eens verteld. Veel kon hij er zich niet meer van herinneren. Maar hij was het toch echt die het stukje uit de Dreigroschenoper van Bertold Brecht nota bene in een Engels opstel had weten te verwerken.
Waar onze epistels nu eigenlijk over gingen – het was een tentamen -weet ik niet meer. Wel dat ik de afgelopen maand twee keer aan het citaat van Brecht moest denken. De eerste keer was begin februari bij een ‘keynote’ van Peter Diamandis in de VS en de tweede keer bij een presentatie van trendwatcher Adjiedj Bakas in Rotterdam.
Diamandis – u weet wel van medeoprichter van de Singularity University en Human Longevity en de man achter de XPrizes- heeft een heilig geloof in vooruitgang. Prima. Een zeker bewondering voor die houding kan ik ook niet ontkennen. Ik heb wel moeite met de bewijzen die hij gebruikte voor zijn stelling dat wij op weg zijn naar een tijd van overvloed: omdat er nu minder mensen worden geboren dan pakweg eeuw geleden, hoeven wij ons geen zorgen te maken over hoe wij iedereen gaan voeden. Bovendien zijn wij – de hele mensheid -allemaal veel meer gaan verdienen.
Omdat het een publiek van techneuten betrof was er ook nog een grafiekje van ‘Moore’s Law’ met de mededeling dat de grafiek zelfs exponentieel was bij een logaritmische schaal. Lees ik net een paar dagen daarna het bericht dat Intel verwacht dat chips in de toekomst wellicht niet zo zeer sneller maar wel energiezuiniger gaan worden. En dan geeft Diamandis niet voor een zaal van pakweg 5000 techneuten maar wel ‘en petit comité’ ook nog eens toe dat er wel mensen buiten de boot gaan vallen.
Bij de presentatie van Bakas in Rotterdam zei iemand tegen mij dat hij het wel een beetje had gehad met Bakas en zijn YouTube-filmpjes. Hij had er inderdaad een paar voor de zaal met veel ondernemers – gevestigde en een aantal in diverse startup-stadia. Maar hij wist ook te melden dat zelfs de baas van Cartier in deze tijd vreesde voor de middenklasse en of we ons wel willen realiseren dat zelfsturende vrachtwagens nu, 300 000 werkloze Nederlandse chauffeurs zou betekenen. Zoals ze vroeger zeiden bij een tegenstelling als de overvloed van Diamandis en de werklozen van Bakas: "Dat scheelt drie stuiver".
Robin Zander