Vraag over keuze tussen PL of SIL-norm

Ik inspecteerde vorig jaar in een nieuwe uitbreiding van een productiebedrijf voor voedingsmiddelen een combinatie van twee stationaire proceskeukens en een aantal machinesamenstellen, waarbij de machines (dubbelwandige reactorvaten, voorzien van een wielstel met rijwerkaandrijving en een elektrisch aangedreven roerwerk) seriematig heen en weer rijden tussen de punten A en B op een transportbaan en in punt B worden gekanteld voor vulling van proceskeuken B (t.b.v. lediging en de reiniging daarna). De vulling van de vaten met product gebeurt in proceskeuken A d.m.v. handmatig aan te koppelen slangen aan bovenzijde van het vat.

Dit gebeurt door operators vanaf een loopbordes. De vaten worden tijdens het vullen middels stoom verhit.

Gedurende het (langzame) transport van de vaten wordt er continu geroerd. Het bedrijfsproces is behalve het aankoppelen van de slangen en de reiniging verder volledig geautomatiseerd.

De proceskeukens (A en B) en de transportbaan zijn omheind door een beveiligd hekwerk met een aantal toegangsdeuren met vergrendeling. Bordes en reinigingsplaats zijn volledig toegankelijk voor de operators.

 

Als de machines en het proces momenteel in productie zijn moeten ze nu al voldoen aan de Machinerichtlijn en diverse andere Richtlijnen. Wachten tot 2018 voor een integratie van PL en SIL is geen optie. Het is ook niet zeker of deze streefdatum gehaald wordt.

Om het vermoeden van overeenstemming met de Machinerichtlijn te verkrijgen kunnen we gebruik maken van normen die onder de Machinerichtlijn geharmoniseerd zijn. Voor machines is dit EN-ISO 13849 (PL) de EN 62061(SIL). Voor procesinstallaties is dit de SIL norm EN 61511 deel 1 t/m deel 3. Deze laatste is niet geharmoniseerd onder de Machinerichtlijn maar is wel bedoeld voor procesinstallaties.
Afhankelijk van het aandeel proces/machine adviseren we beide SIL normen te gebruiken. (De PL norm is alleen bedoeld voor machines of samengestelde machines) Het grote verschil bij de twee SIL normen ligt  in  de  “demand  rate”  , de aanspraak  van  de  veiligheidsfunctie  in  tijd  gezien.  Bij  processen  is  dit  vaak  “low demand”  en  bij  machines  vaak  “high  demand”.  Als  risicobeoordeling  gebruiken  we  bij   machines vaak de in de norm EN 62061 voorgestelde risicograaf. Bij processen is het handiger om risico’s  te  analyseren  en  te  beoordelen  met  een HAZOP, of FMEA, of ETA, of LOPA, etc. zoals toegelicht in de EN 61511. 

Beantwoord door Fusacon BV, Fusacon Functional Safety Consultants Nederland .